ArTeMiS
"Είμαι στη Ρόδο.
Πρέπει σε λίγο να πάω για δουλειά.
Η ώρα υποτίθεται ότι είναι 9 παρά το πρωί αλλά έξω μοιάζει σα να είναι νύχτα.
Δεν ξέρω πως και γιατί αλλά βρίσκομαι σε ένα μαγαζί, τύπου ταβερνάκι. Μαζί μου είναι η Λίνα, ο Στέλιος, ο Βαγγέλης και άλλα 3-4 άτομα που δεν τα γνωρίζω.
Πρέπει να φύγω για δουλειά...
Ψάχνω να βρω έναν τρόπο να μιλήσω στον Στέλιο. Τελικά σηκώνομαι να φύγω και εκείνη την ώρα σηκώνονται και οι υπόλοιποι. Συναντώ τον Στέλιο στην πόρτα...
Εγώ:Τι κάνεις; Καλά είσαι;
Στε:(με βλέμμα περίεργο) Τι έγινε; Δεν σου φτάνει ο Βαγγέλης και ψάχνεις και άλλους;
Εγώ:(κόκκαλο!)Όχι!..δεν είναι έτσι...
Στε:Άντε γύρνα σ'αυτόν!Σα δεν ντρέπεσαι, ο άνθρωπος δουλεύει για να σου προσφέρει τα πάντα κι εσύ του κάνεις τη ζωή δύσκολη!!..."

Ξύπνησα.
Η ώρα 9 παρά δέκα.
Πρέπει να φύγω για δουλειά...
1 Response
  1. Ανώνυμος Says:

    Είμαι Αθήνα.
    Η ώρα είναι υποτίθεται 12 και το ...μεσημέρι(?) και πριν λίγο έχω ξυπνήσει.
    Δεν ξέρω πως και γιατί, αλλά βρίσκομαι στο δωμάτιο και ανοίγω τον υπολογιστή να διαβάσω τα μέηλ μου.
    Πρέπει να σβήσω τα spam...
    Τελικά, πληκτρολογώ τη διεύθυνση σου και διαβάζω τα καινούρια σου ποστ...
    Εσύ: Όνειρο ήτανε...
    Εγώ: (με βλέμμα περίεργο) Τι έγινε; Εγώ δεν είχα ρόλο στο όνειρο;
    Εσύ: (κόκκαλο)Όχι!...δεν είναι έτσι...
    Εγώ: Άντε γύρνα στ' όνειρο σου!Σα δε ντρέπεσαι, τι σκατά φίλοι έιμαστε και σε κοτζαμ ταβερνάκι (που ξέρεις πόση αδυναμία έχω στις τυροκροκέτες) και να μη με καλέσεις!!...