Όπως λέει και ο τίτλος, συμμαζεύτηκα λίγο!
Άλλαξα.
Άλλαξα πολλλά.
Έχω να αλλάξω ακόμη περισσότερα και πιο ουσιαστικά, αλλά καλή αρχή έκανα πιστεύω.
Καταρχάς το complexara.blogspot.com μας άφησε χρόνους.
Όχι πως είχαμε να χωρίσουμε τίποτα, αλλά ανακάλυψα πως δεν με εκφράζει.
Ναι, είμαι κομπλεξική.
Όχι περισσότερο από σένα που με διαβάζεις όμως.
Όχι περισσότερο από σένα που είσαι εκεί έξω και δεν ξέρεις ίσως ότι υπάρχω καν.
Όλοι μας έχουμε μικρά ή μεγάλα κόμπλεξ. Αν το καλοσκεφτείς, τι σημαίνει κόμπλεξ; Απωθημένο. Όλοι μας έχουμε απωθημένα: ιδέες που μας "καρφώθηκαν", επιθυμίες που δεν πραγματοποιήσαμε, αναμνήσεις που μας ταλαιπωρούν με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο.
"Kata bathos" λοιπόν, αυτός είναι και ο λόγος που άλλαξε url το blog μου.
Γιατί, κατά βάθος, δεν είμαι κομπλεξική. Ένας απλός άνθρωπος είμαι σαν εσένα με τη ζωή μου και τα προβλήματά μου.
Γιατί αυτό εδώ το blog, ξεκίνησε λίγο άχαρα και χωρίς πολλές ελπίδες να "επιζήσει", καθότι πριν απ' αυτό υπήρξαν άλλα 2 που τα σταμάτησα πριν τα αρχίσω καν.
Γιατί μέσα απ' αυτό το blog έμαθα να βάζω σε τάξη τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου και όχι να τα "βάζω στην άκρη".
Γιατί δεν με απασχολεί αν με διαβάζει κανείς ή όχι. Μου αρκεί που μπορώ και γράφω τις σκέψεις και τα προβλήματα της καθημερινότητάς μου. Νιώθω να μου φεύγει ένα μικρό βάρος... μέχρι να έρθει το επόμενο.
Γιατί μπαίνει η άνοιξη. Και νιώθω πιο ανάλαφρη. Οι τόνοι σκέψεις και προβλημάτων, όχι δεν εξαφανίζονται ως δια μαγείας, αλλά δεν σου φαίνονται "τόνοι". Είναι πλέον απλά προβλήματα που έχουν λύση.
Και, εν τέλει, επειδή είμαι σαν τις αρκούδες!
Ούτε εγώ ούτε αυτές "λειτουργούμε" με το κρύο.
Τώρα που έρχεται η άνοιξη ξυπνάνε από τη χειμερία νάρκη.
Τώρα που έρχεται η άνοιξη ξυπνάω κι εγώ από τη μαλακία που με δέρνει!
Φιλιά!
Άλλαξα.
Άλλαξα πολλλά.
Έχω να αλλάξω ακόμη περισσότερα και πιο ουσιαστικά, αλλά καλή αρχή έκανα πιστεύω.
Καταρχάς το complexara.blogspot.com μας άφησε χρόνους.
Όχι πως είχαμε να χωρίσουμε τίποτα, αλλά ανακάλυψα πως δεν με εκφράζει.
Ναι, είμαι κομπλεξική.
Όχι περισσότερο από σένα που με διαβάζεις όμως.
Όχι περισσότερο από σένα που είσαι εκεί έξω και δεν ξέρεις ίσως ότι υπάρχω καν.
Όλοι μας έχουμε μικρά ή μεγάλα κόμπλεξ. Αν το καλοσκεφτείς, τι σημαίνει κόμπλεξ; Απωθημένο. Όλοι μας έχουμε απωθημένα: ιδέες που μας "καρφώθηκαν", επιθυμίες που δεν πραγματοποιήσαμε, αναμνήσεις που μας ταλαιπωρούν με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο.
"Kata bathos" λοιπόν, αυτός είναι και ο λόγος που άλλαξε url το blog μου.
Γιατί, κατά βάθος, δεν είμαι κομπλεξική. Ένας απλός άνθρωπος είμαι σαν εσένα με τη ζωή μου και τα προβλήματά μου.
Γιατί αυτό εδώ το blog, ξεκίνησε λίγο άχαρα και χωρίς πολλές ελπίδες να "επιζήσει", καθότι πριν απ' αυτό υπήρξαν άλλα 2 που τα σταμάτησα πριν τα αρχίσω καν.
Γιατί μέσα απ' αυτό το blog έμαθα να βάζω σε τάξη τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου και όχι να τα "βάζω στην άκρη".
Γιατί δεν με απασχολεί αν με διαβάζει κανείς ή όχι. Μου αρκεί που μπορώ και γράφω τις σκέψεις και τα προβλήματα της καθημερινότητάς μου. Νιώθω να μου φεύγει ένα μικρό βάρος... μέχρι να έρθει το επόμενο.
Γιατί μπαίνει η άνοιξη. Και νιώθω πιο ανάλαφρη. Οι τόνοι σκέψεις και προβλημάτων, όχι δεν εξαφανίζονται ως δια μαγείας, αλλά δεν σου φαίνονται "τόνοι". Είναι πλέον απλά προβλήματα που έχουν λύση.
Και, εν τέλει, επειδή είμαι σαν τις αρκούδες!
Ούτε εγώ ούτε αυτές "λειτουργούμε" με το κρύο.
Τώρα που έρχεται η άνοιξη ξυπνάνε από τη χειμερία νάρκη.
Τώρα που έρχεται η άνοιξη ξυπνάω κι εγώ από τη μαλακία που με δέρνει!
Φιλιά!
