Την Κυριακή που μας πέρασε πήγα στον γάμο του Νικολή και στην βάφτιση της κόρης του (ναι, ναι δύο σε ένα, νοικοκυρεμένα). Λόγω οικονομικών, δεν έκαναν τραπέζι τα παιδιά. Στο μιλητό όμως, οι συγγενείς και κάποιοι κοντινοί φίλοι, μαζευτήκαμε στο σπίτι τους για ποτάκι, μουσικούλα και γλεντάκι.
Ξεκινήσαμε από το σπίτι κατά τις 12 για να πάμε στο σπίτι της Αντωνίας για να φύγουμε να πάμε στο σπίτι του Νικολή για να ντύσουμε νύφη, γαμπρό και μωρό για να πάμε στην εκκλησία για τα μυστήρια.
Παρένθεση: δεν την αντέχω την μουρμούρα. Γενικά δεν την μπορώ, σε συγκεκριμένες περιστάσεις όμως, όπως η προκειμένη, δεν την αντέχω!! Ο Βαγγέλης να μουρμουράει από το σπίτι της μάνας του (βλ. Αντωνία), "πεινάω, θέλω να φάω, να πιω καφέ, δεν πάω πουθενά" και στη συνέχεια στο σπίτι του Νικολή "πεινάω, θέλω να φάω, Νικολή φτιάξε καφέ, και γιατί ήρθαμε τόσο νωρίς κανείς άλλος δεν έχει έρθει, και εγώ θα φύγω δεν θα έρθω στην εκκλησία..." και άλλα πολλά.
Κλείνει η παρένθεση.Για να μην σε κουράζω, πήγαμε στην εκκλησία τελικά. Ο Βαγγέλης με την μάνα του και το Νικολή σε ένα αμάξι και εγώ με τον έναν αδερφό του σε ένα άλλο αμάξι με δυο τύπους που μάλλον το θεώρησαν αγγαρεία να μας πάνε μέχρι την εκκλήσία... Anyway, έγιναν και τα δύο μυστήρια, όλα καλά (λέμε τώρα). Στην εκκλησία κατέληξα να συνοδεύομαι από το αγόρι της Σοφίας, αδερφής του γαμπρού, κουμπάρα, και νονά της μικρής.
Μετά ξεκινήσαμε να πάμε στο σπίτι για το γλέντι. Πήγα... συνοδευόμενη από... τη μαμά του(βλ. Αντωνία)... (μα γιατί απορείς, απορώ... αφού τα 'παμε, "πεινάω, θέλω να φάω, και τι γάμος είναι αυτός χωρίς τραπέζι, και τι
μιζέρια" ΕΔΩ ΓΕΛΑΜΕ!!).
Πέρασα υπέροχα σε πληροφορώ! Ήπια τα ποτάκια μου, γνώρισα κόσμο, βγάλαμε φωτογραφίες, τέλεια σου λέω τέλεια(και χωρίς μουρμούρα!) Η μοναδική εξαίρεση η μαμά του, που, κατά διαστήματα, ερχότανε και μου σχολίαζε.. τους πάντες! Και όχι και με τα καλύτερα λόγια. Τώρα ανακαλύπτω από που το έχει πάρει αυτό το ... (αχώνευτο να το πω;) anyway..
Μου την ψιλοπέσανε (διακριτικά ε;) δύο, έβγαλα φωτογραφία με τον έναν, έτσι να την έχει αναμνηστική γιατί δεν "παίζει" να με ξαναδεί το παλικάρι. Η δε μαμά του να με συστήνει σε όλους. "Η νύφη μου, του Βαγγέλη είναι, δεν την ξέρεις καλέ;;" Λες και δεν έχω όνομα! Το αβάφτιστο! Εμ το άλλο, "του Βαγγέλη είναι" που το βάζεις;; Εγώ πάντως, αν ήμουν στην θέση της δεν θα το έδενα και κόμπο. Ούτε το "νύφη μου" ούτε το "του Βαγγέλη"...(το άλλο με τον Τοτό το ξέρεις;;)
Ξύπνησα την Δευτέρα και νόμιζα ότι είχα πάει διακοπές στη Χαβάη μία βδομάδα. Σκεφτόμουν ότι αυτή είναι ζωή!
Τώρα, δύο μέρες μετά, σκέφτομαι ότι δεν στέκει να λες "αυτό είναι ζωή" επειδή πέρασες καλά μία μέρα.
Εμ, δεν είναι ζωή αυτό...
κατάντια είναι φιλενάδα...
Φιλιά
