Φαντάζομαι όλοι το ξέρετε το YouTube. Το αντίστοιχο ελληνικό όμως το ξέρετε;;;

Είναι το RodosTube !!!

To RodosTube δημιουργήθηκε πρόσφατα από μια ομάδα προγραμματιστών στην Ρόδο.
Δεν υστερεί σε τίποτα από το αντίστοιχο ξένο site. Η εγγραφή είναι δωρεάν(forever free:PPpp) και η πλοήγηση πολύ εύκολη. Είναι απλά πανέμορφο και... το έχουν δημιουργήσει Έλληνες ρε σεις!!(α ρε οι Ελληνάρες όταν έχουν κέφια και έμπνευση γαμ*** :Ppp)
Το site διατίθεται στα ελληνικά και στα αγγλικά για την ώρα αλλά το αναμένουμε σύντομα και σε άλλες γλώσσες.

Περιττό να σας πω ότι έχω ήδη κάνει εγγραφή και ανεβάζω βιντεάκια! Αυτό που μου άρεσε περισσότερο απ' όλα είναι ότι όταν θέλεις να δεις ένα βίντεο έχει πάνω αριστερά μια επιλογή "Lights Off" με την οποία σκοτεινιάζει όλη η οθόνη εκτός από το βίντεο που παρακολουθείς εκείνη την ώρα! ΑΧχχ ppl γαμάει το site!! Κάντε signup και θα με θυμηθείτε!!!


P.S: θα με βρείτε μέσα με username Artemis :)

...και το θέμα είναι ότι σε ήθελα καιρό... κ συνεχίζω να σε θέλω.. ;-)



Φιλιά

Χαμογελάω
Ξανά... ;-)

Αισθάνομαι πως είμαι στην κορυφή του κόσμου, κι ας μην είμαι...
Και νιώθω πως, μετά από πολλούς μήνες, είμαι... καλά!
Το λέω, το ξαναλέω, το εννοώ και το πιστεύω! ;-)

Ξέρεις πότε συνειδητοποιείς οτι έπιασες πάτο; Όταν αρχίζεις να "ανεβαίνεις"...
Λες συνέχεια "έπιασα πάτο, δεν έχει παρακάτω" και όμως κάτι συμβαίνει και ανακαλύπτεις ότι ακόμη πέφτεις, ότι έχει κι άλλο παρακάτω..
Και ξανά από την αρχή: απογοήτευση και κλάματα και να μην περνάς πουθενά καλά και να μην έχεις έναν άνθρωπο να πεις τον πόνο σου, το πρόβλημά σου. Όχι με την σκέψη πως θα σου δώσει λύση, απλά να νιώσεις να σου φεύγει λίγο το βάρος που κουβαλάς μετά από τόσους μήνες ανούσιας "ζωής". Και λέω "ζωής" γιατί τους τελευταίους μήνες δεν ζω... απλά προσπαθώ να επιβιώσω από διάφορες καταστάσεις που δημιουργούνται... ή μήπως που δημιούργησα..;

Γιατί όλα αυτά βέβαια είναι αποτέλεσμα των επιλογών μου.
Και ναι, κάποια στιγμή μέσα σε αυτούς τους μήνες, αναρωτήθηκα πως θα ήταν αν είχα κάνει άλλες επιλογές... και αναρωτήθηκα πολλές φορές.. και χτύπησα το κεφάλι μου στον τοίχο ακόμη περισσότερες για αυτές μου τις επιλογές.. κι εκεί είναι που ενώ νομίζεις πως είσαι στον πάτο, ανακαλύπτεις ότι έχει κι άλλη κατηφόρα. Γιατί στην μέχρι τώρα ΜΗΔΕΝ ψυχολογία σου, έρχεται να προστεθεί και η κατάθλιψη και όταν κάνεις την πράξη, βλέπεις ότι έπεσες κάτω από το μηδέν.. άρα δεν ήσουνα στο μηδέν αλλά λίιιιγο πριν απ' αυτό... άραγε τώρα έφτασες στο μηδέν;; (μηδέν ίσον ο πάτος που λέγαμε πριν.. ;-))

;-)
Μπορεί να φαίνονται ασυναρτησίες όλα αυτά, δεν ξέρω.. τα γράφω όπως τα σκέφτομαι...

Δεν μετανοιώνω για τις επιλογές μου.. αν είχα κάνει κάτι διαφορετικό, ίσως να μην ήμουν εδώ τώρα.. και ίσως να μην είχα δει χτες το ηλιοβασίλεμα στο Μόντε Σμιθ...

...χθες το βράδυ είχα τον πιο ήρεμο ύπνο των τελευταίων μηνών...
...σ' ευχαριστώ...

Φιλιά

Όπως λέει και ο τίτλος, συμμαζεύτηκα λίγο!
Άλλαξα.
Άλλαξα πολλλά.
Έχω να αλλάξω ακόμη περισσότερα και πιο ουσιαστικά, αλλά καλή αρχή έκανα πιστεύω.

Καταρχάς το complexara.blogspot.com μας άφησε χρόνους.
Όχι πως είχαμε να χωρίσουμε τίποτα, αλλά ανακάλυψα πως δεν με εκφράζει.
Ναι, είμαι κομπλεξική.
Όχι περισσότερο από σένα που με διαβάζεις όμως.
Όχι περισσότερο από σένα που είσαι εκεί έξω και δεν ξέρεις ίσως ότι υπάρχω καν.

Όλοι μας έχουμε μικρά ή μεγάλα κόμπλεξ. Αν το καλοσκεφτείς, τι σημαίνει κόμπλεξ; Απωθημένο. Όλοι μας έχουμε απωθημένα: ιδέες που μας "καρφώθηκαν", επιθυμίες που δεν πραγματοποιήσαμε, αναμνήσεις που μας ταλαιπωρούν με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο.

"Kata bathos" λοιπόν, αυτός είναι και ο λόγος που άλλαξε url το blog μου.
Γιατί, κατά βάθος, δεν είμαι κομπλεξική. Ένας απλός άνθρωπος είμαι σαν εσένα με τη ζωή μου και τα προβλήματά μου.
Γιατί αυτό εδώ το blog, ξεκίνησε λίγο άχαρα και χωρίς πολλές ελπίδες να "επιζήσει", καθότι πριν απ' αυτό υπήρξαν άλλα 2 που τα σταμάτησα πριν τα αρχίσω καν.
Γιατί μέσα απ' αυτό το blog έμαθα να βάζω σε τάξη τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου και όχι να τα "βάζω στην άκρη".
Γιατί δεν με απασχολεί αν με διαβάζει κανείς ή όχι. Μου αρκεί που μπορώ και γράφω τις σκέψεις και τα προβλήματα της καθημερινότητάς μου. Νιώθω να μου φεύγει ένα μικρό βάρος... μέχρι να έρθει το επόμενο.
Γιατί μπαίνει η άνοιξη. Και νιώθω πιο ανάλαφρη. Οι τόνοι σκέψεις και προβλημάτων, όχι δεν εξαφανίζονται ως δια μαγείας, αλλά δεν σου φαίνονται "τόνοι". Είναι πλέον απλά προβλήματα που έχουν λύση.

Και, εν τέλει, επειδή είμαι σαν τις αρκούδες!
Ούτε εγώ ούτε αυτές "λειτουργούμε" με το κρύο.
Τώρα που έρχεται η άνοιξη ξυπνάνε από τη χειμερία νάρκη.
Τώρα που έρχεται η άνοιξη ξυπνάω κι εγώ από τη μαλακία που με δέρνει!

Φιλιά!